Week 3 met een hoop nieuwe ervaringen

Even een kleine update met wat we gaan doen van ons sponsorgeld. Vorige week vrijdag hebben we aangegeven dat we in Nederland sponsoracties gedaan hebben om geld in te zamelen voor het ziekenhuis. Ze reageerde hier super positief! op en ze zouden voor ons een lijstje maken met de dingen de ze hoognodig vinden voor nu op de kinderafdeling, omdat wij daar nu werkzaam zijn. Woensdag hadden de artsen en verpleegkundige een vergadering ingelast. Dit speciaal om te gaan overleggen wat hun hoognodig vinden op de kinderafdeling. Nou het is in ieder geval nog genoeg wat ze nodig hebben. Nu gaan wij even overleggen wat we voor de afdeling gaan kopen.
Het lijstje met wat ze nodig hebben:
- Één koelkastje voor medicijnen die koel moeten staan, want die hebben ze nou hier niet.
- Één saturatiemeter (voor zuurstof in het bloed te meten) voor kleine kinderen, want die ze nou hebben is te groot
- Één bloedsuikerapparaat, ze hebben er nu een maar dit is te weinig.
- Één neusbrilletje (voor zuurstof te geven), die hebben ze nu wel een paar, maar is voor kleine kinderen te groot. Waardoor ze nog niet genoeg zuurstof binnen krijgen.
- Speelgoed, voor de kinderen. Misschien heeft er iemand thuis nog oud speelgoed staan waar ze niks meer mee doen! En goed is voor in het ziekenhuis hier! Wij zijn daar erg blij, laat het ons weten! Niet te klein speelgoed. Dit kan zijn duplo, autootjes, knuffels, poppen.
- Bloeddrukmeter, deze zijn ook te groot voor kleine kinderen.
- Koffiezetapparaat, voor het personeel, dit hebben ze nu niet. En ze kunnen ’s nachts niet zomaar naar huis lopen om even koffie te gaan halen.
- Waterkoker, voor als iemand koorts heeft dan kunnen ze een doek pakken met warm water dit helpt goed tegen de koorts.

Later kunnen jullie in mijn blog lezen wat we uiteindelijk gekocht hebben voor de afdeling! Als iemand misschien ons nog ergens mee kan helpen horen wij dit graag! De collega’s hier zijn ons in ieder geval erg dankbaar dat wij zoveel geld voor hun hebben opgehaald. Ze verschoten er zelfs een beetje van hoeveel geld het was. In totaal hebben wij met z’n drieën dan ook €2736,- opgehaald!

Maar we hebben deze week nog meer gedaan, dan alleen hier over nagedacht.;)
Maandag zijn we naar de immigratiedienst geweest om ons voor weer een 2 maanden legaal in dit land te laten. Nou nou, staat er als openingstijd dat ze om 7.30 uur open zijn, wij komen daar aan om kwart voor 8. Maar ze zijn nog niet open. Dus dat is maar even wachten, maar gelukkig konden we lekker in het zonnetje staan. Uiteindelijk waren ze om 8.30 uur open. Tja dat is dan ook echt typisch iets voor Malawi. Allemaal tijd genoeg hier. Na een formulier te hebben ingevuld en te hebben betaald. Mogen we dan uiteindelijk tot 7 mei hier in het land blijven. Gelukkig ging het hier allemaal zonder de problemen die we op het vliegveld hadden. En was dit allemaal heel vlug geregeld!

Op de afdeling kunnen we gelukkig steeds meer doen, het is ook erg leuk om er te werken! En ga er iedere dag met heel veel zin heen.
Iedere ochtend begint onze dag om naar de morning raport te gaan. Waar we alle bijzonderheden te horen krijgen. Gelukkig versta ik hier steeds meer van. Dat is heel fijn. Als dat klaar is gaan we naar de afdeling, even uitgebreid iedereen begroeten met: Ndadzuka bwanji? Ndadzuka bwino, kaya inu? Ndadzuka bwino. Dit doe je dan ook echt naar iedereen toe..
Hebben we gedaan, beginnen we met poetsen, de balie en de behandelkamer. Dan gaan we bij alle kinderen temperatuur meten, dinsdagochtend moest ik dit alleen doen, dit omdat Lisa en Joëlle met een operatie mee mochten kijken. Nou ik kan je vertellen dan ben je er nog best wel een tijdje mee bezig, maargoed dat is niet erg. Het is ook wel gezellig, omdat de moeders je wat proberen te vertellen en hier dan met z’n alle de grootste lol in hebben! Na ong. 1 uur hebben we bij alle kindjes de temperatuur gemeten, vraag me niet hoe maar we krijgen het bijna iedere keer voor elkaar dat we een thermometer kwijt zijn:P Op een gegeven moment komt hij dan uiteindelijk toch nog terecht, door moeders die gelukkig nog mee opletten!
Na het meten van de temperatuur beginnen we met schrijven van de nieuwe patiënten die komen en geven die meteen de medicijnen, ook schrijven we briefjes uit voor patiënten die naar huis mogen. Eerst konden we hier het handschrift soms niet lezen, maar gelukkig staat er vaak het zelfde en kunnen we het nu goed lezen. Ze zijn ons ook dankbaar dat we ze helpen met dit schrijven, dit is soms veel tijd, en kunnen hun door met hun eigen werkzaamheden. Om 11 uur beginnen we met de medicijnen geven, wij doen dit nu vort zelf. Ik vind het nog steeds grappig dat al die moeders in een rijtje komen om de medicijnen te komen halen. Voor dat we de medicijnen uitdelen moeten we door een microfoon roepen: azimayi bwerani ….. mankwala. Dit betekent jullie kunnen in een rij gaan staan voor de medicijnen. Als wij die omroepen zie je al die moeders lachen. Echt leuk!
Tijden de medicijnen uitdelen doet 1 iemand de injecties geven, zodat alles doorgaat. Als we daar mee klaar zijn dan is het alweer tijd om te gaan lunchen! Oftewel even lekker anderhalf uur van de zon genieten! ’s Middags doen we niet heel veel anders, we beginnen weer met de temperatuur te meten bij iedereen. En blaadjes schrijven voor nieuwe patiënten en voor patiënten die naar huis gaan. En dan beginnen we om 4 uur weer met de medicijnen geven. Zo hebben jullie toch een klein idee, wat wij hier de dag doen op stage.


Donderdag had ik meegekeken met een operatie, er werd een keizersnede uitgevoerd! Erg interessant om daar mee mee te mogen kijken. Ik was van te voren erg bang, om tijdens de operatie flauw te vallen. Maar tot mijn verbazing ging dat erg goed! Toen het kindje uit de buik van de moeder werd gehaald, begon deze niet meteen te huilen, en renden ze vlug weg met dit kind! Ik weet eigenlijk nog niet of het kindje nog begon te huilen. Want ze waren niet meer teruggekomen, en ik ging verder kijken met hoe ze de buik van de moeder dicht maken. Het leek echt een heel bloedbad waar ze in lag! Wow ik had niet verwacht dat ze uiteindelijk in zoveel bloed kwam te liggen!
Als ze de buik dicht gehecht hebben, dan leggen ze daar gewoon een paar gazen op en doen ze hier een paar stukken tape overheen, en niet eens zo dat er niks meer onder de gazen kunnen komen. Echt dit zou in Nederland zo echt nooit kunnen!

Donderdag tijdens onze pauze zaten er een groep geiten voor ons huisje op een grasveldje, we hadden al gehoord dat onze ‘waakhonden’ die af en toe doen vangen. Dus toen ik die groep geiten zag dacht ik daar ook ineens aan missen rennen onze honden er dadelijk wel op af. Dus wat gebeurt er even later, ja hoor onze honden nemen een sprinten en beginnen achter een geit aan te rennen, super zielig! Het was ook nog z’n klein geitje, die had geen kans! Het geitje schreeuwde en schreeuwde echt zo naar om te zien! Toen de honden de geit hadden bleef het geitje aan het schreeuwen! Was echt zo zielig om dit te zien! De honden nemen dan het geitje mee en gaan er dan op kauwen niet echt heel fijn om hier naar te gaan kijken..

Vrijdag had ik mee mogen kijken bij een endoscopie, dit was echt heel interessant om mee mee te mogen kijken. Ik mocht af en toe door de camera kijken wat er nou te zien was, en kreeg hier dan weer uitleg over!
Deze week dus een hele interessante week gehad, met veel verschillende dingen te mogen doen!


Als jullie mij een brief, kaartje of iets anders van post op willen sturen dan kan dat naar:

Kim Hoevenaars
Zitha house
Private Bag 1
Namitete
Malawi