2 weekjes relaxen!

Vrijdag 5 april papa en mama landen om 09.00 uur op het vliegveld van Lilongwe.
Mama dacht dat ik de rode loper voor hen had uitgelegd maar dit was voor de president van
Mozambique.
Pater Willem en ik gaan ze ophalen.
Het vliegtuig is op tijd geland en was blij papa en mama na 8 weken weer in leefde lijven te zien.
Mama en ik moesten wel even een traantje wegvegen.
Na de koffers in de auto gelegd te hebben reden we aan overal stond er politie voor de president van Mozambique die weer naar huis ging.
Bij het logeer adres van papa en mama aangekomen stond daar ons al iemand op te wachten die ons het huisje liet zien.
Best een aardig huisje mooi aan het water.
Na de spullen in het huisje gezet te hebben en een koude douche hebben gehad zijn we langs de rode peper veld door paadjes naar mijn huisje gelopen.
Daar heb ik voor ons vijven spaghetti met gehakt en tomaten gemaakt.
Lisa en Joëlle hebben voor het toetje gezorgd.
Daarna vlug terug gelopen naar het andere huis want het was al donker aan het worden en straatlantaarns kennen ze hier niet. Dit doen we geen 2de keer meer dus blijf ik bij papa en mama slapen.

Zaterdag waren we op tijd wakker want het is hier ‘s morgens vroeg licht.
Na het ontbijt zijn we naar een dam gelopen waar vrouwen met een bos hout op hun hoofd en een baby achter op hun rug overheen lopen.
’s Middags naar het ziekenhuis gelopen waar ik ze een rondleiding heb gegeven.
Er was toen ook nog een man overleden en daar staan dan een aantal vrouwen omheen te huilen.
Leek meer op een klaag gezang.
Daarna nog naar het dorpje achter ons geweest naar de plaatselijke buurtsuper maar mama durfde niet echt door het dorp te lopen dus zijn we maar een stukje door gegaan.

Zondag om 9.00 uur de fietstaxi en daarna de minibus want dit moeten ze ook meegemaakt hebben.
Het is een busje waar je in Nederland met hooguit 8 personen in mogen en hier duwen ze makkelijk er 23 of meer in.
Kamer gereserveerd bij Korea Garden Lodge waar we een nacht verblijven.
Daarna de stad in waar iedereen je achterna loopt om te vragen of je niet iets van ze wilt kopen.
Lekker een pizza gegeten, daarna weer terug naar de lodge gegaan waar we aan het zwembad hebben gezeten.
Mama moest wel even slikken van wat ze allemaal heeft gezien.
Achter de muur hoor of zie je niets van wat er op straat afspeelt.
Weer op tijd naar bed.

’s Maandag rond 10.00 uur uitgecheckt en nog een keer door de stad gelopen wilde wel over de souvenirmarkt lopen maar ze komen meeteen op je afgelopen dat je bij hun iets moet kopen.
Hier hebben we voor Roy een souvenir gekocht.
We hebben maar besloten om de taxi terug te nemen naar Namitete.

Dinsdag om 9.00 uur werden we opgehaald voor een 4 daagse safari in Zambia het South Luangwa National Park.
Wat een gedoe bij de douane eerst moet je je eigen uitschrijven dat je uit Malawi gaat dan 100 meter verder moet je eigen weer in laten schrijven dat je in Zambia komt dit grapje kost dan $ 50,00 per persoon.
Onderweg nog een picknick gehad en daarna over een onverharde weg verder richting Thornicroft Lodge ons verblijf voor de komende 4 dagen.
Onderweg nog huisje gezien van groeten uit de Rimboe.
’s Avonds een heerlijke maaltijd gehad en daarna maar weer op tijd naar bed.

Woensdag en donderdag werden we om 5.00 uur al gewekt voor onze safari want om 6.00 uur stonden we al bij de ingang van het park.
Wat een mooie zonsopgang.
Op zoek naar de dieren de apen zagen we als eerst daarna kwamen de impala’s en olifanten giraffen neushorens zebra.
Om 11.00 uur gingen we weer richting de lodge waar een heerlijke brunch klaar stond.
De middag was vrij te besteden lekker aan het zwembad gelegen.
Om half 4 werd er thee geserveerd met cake om daarna weer voor de avond safari te vertrekken.
Hier zagen we een luipaard en hyena’s wat een mooie beesten zijn dat nog meer dieren de leeuw heeft zijn eigen niet laten zien.
Op donderdagmorgen kwam ons pap erachter dat hij zijn portemonnee verloren was in het park.
Wij overal gezocht maar die maar eens terug in een park van 9050 km2.
Maar je gelooft het niet na een uur rondgereden te hebben lag hij daar op de grond met alles er nog in is dat niet even geluk hebben.
Papa riep al steeds ik ga nooit meer op vakantie.
’s Avonds als we terug kwamen stond het avond eten klaar.

Vrijdag morgen 8.00 uur zaten we alweer in de auto voor de terug weg naar Malawi een reis van ongeveer 06.00 uur.
Onderweg nog gestopt bij een project waar ze doeken beschilderen en allerlei dingen van maken, zoals tassen, tafelkleden kussenslopen enz.
Deze kon je daar ook kopen was heel interessant om te zien.
Bij de grens overgang weer eerst uitschreven om daarna weer in te schrijven deze keer was het gratis.
Om 16.00 uur waren we weer in Namitete.

Zaterdag morgen weer de taxi genomen naar Lilongwe om toch maar een keer over de souvenirmarkt te lopen want ja thuis willen ze toch iets hebben.
Als je ergens staat te kijken staan er meteen 10 personen om je heen dat je even bij hun moet komen kijken.
Papa en mama keken er van op dat ik zo kon afdingen bij deze mensen.
Daarna weer een pizza gegeten en vervolgens even met Roy en Kelie geskypt.
Deze waren mooi de tuin voor ons aan het doen.
Om 16.00 uur weer terug.

Zondag hebben we maar besloten om een rustdag te nemen.
Kan mama met mij mooi even de was doen.
Het was een week met veel emoties.
Mama kan er maar niet bij dat er nog zoveel armoede is en de mensen toch nog zo vriendelijk blijven.

Van maandag t/m woensdag gaan we lekker genieten aan Lake Malawi.
Maandag om half 8 stond de auto met chauffeur al op de stoep, om ons naar Lake Malawi te brengen.
Volgens Barbara zou het ongeveer 3 uur duren maar we kwamen pas om 13.00 uur aan een rit dus van 5 uur.
De eigenaresse van Ngala lodge waar we voor 2 nachten verblijven vond ook al dat we er lang over hebben gedaan.
Daar stond ons een heerlijke lunch te wachten tonijn of spinazie quiche en aardappelen met salade.
Daarna zijn we aan de Lake gaan relaxen en rond half 4 even een duik in het zwembad bij de lodge.
Na een douche een heerlijke avondmaal.
Ik had lekker een groot 2 persoonsbed voor mij alleen.

Dinsdag na het ontbijt zijn we een beetje rond de lodge gebleven.
’s Middags kregen we een rondleiding van een gids door zijn dorp een nabijgelegen school en van een health center, via een vissersdorpje langs Lake Malawi weer terug naar de lodge
De kleine kinderen van het dorp pakte je hand en liepen met ons mee.
In een klas zitten wel 60 tot 90 kinderen en hier stond dan een leraar voor.
Bij de middelbare school zaten ze nu voor het examen.
De onderwijzers dachten dat mama en ik zusjes waren, ze begonnen hard te lachen toen ze hoorde dat we moeder en dochter waren.
Mama vond dit leuk maar ik natuurlijk niet.
Bij het health center was het zeer druk dus had de dokter geen tijd voor ons.
Na de rondleiding liet de gids nog zien wat hij allemaal maakte van hout.
Daarna weer even aan het zwembad gelegen.
Na het avondeten nog proberen te skype. Dit was niet gelukt.

Woensdag kwam de chauffeur ons weer om 9.00 uur ophalen.
We moesten om half 3 weer in Namitete zijn omdat we dan de matrasjes gingen uitdelen.
Sandi had de chauffeur nog instructies gegeven hoe hij moest rijden want volgens haar was dit het record hoe lang hij erover gedaan heeft.
We dachten zijn we mooi op tijd terug.
Het was inderdaad een andere weg en het uitzicht was fantastisch.
De benzine meter liep aardig hard naar beneden terug en het was nog een heel eind rijden.
Mama en ik dachten al dadelijk staan we zonder benzine en komen we nooit op tijd.
Eindelijk we zagen een benzinepomp na getankt te hebben vroegen we hoe lang het nog rijden was het was toen nog 1 uur.
Hebben we er mooi toch maar weer 5 uur over gedaan.
Bij het logeeradres aangekomen hebben we vlug wat spullen gepakt en zijn we naar het hospital gelopen waar Lisa en Joëlle al op ons stonden te wachten.
Rond 15.15 uur kwam de kinderarts aan wie we de matrasjes symbolische overhandigde .
Het was geen overbodige luxe om de 27 matrasjes te vervangen.
Na de matrasjes op de bedden te hebben gelegd hebben we nog even met Lisa en Joëlle zitten kletsen over hoe papa en mama het hier vonden en dat ze niet konden wachten tot zaterdag als hun ouders komen om alles te laten zien.
’s Avonds alle dagboeken bijgewerkt en mama de koffers al wat ingepakt.

Donderdag de laatste dag dat papa en mama hier zijn.
Voormiddag zijn we naar de boerderij van John en Barbara wezen kijken, en hebben we een rondleiding van John gehad. Ze hadden en klein boerderijtje, met vergeleken wat ze normaal in Malawi hebben. Maar voor ons was dit echt een enorm bedrijf, van wel meer dan 900 hectare groot. En bijna alles word met de hand gedaan, zoals mais losmaken van de kolven. Rode chili pepers van de plantjes afhalen, en laten drogen. De pinda plantjes worden wel met een traktor en messen daar achteraan door gesneden, zodat die op een grote hoop liggen om te kunnen drogen. Er werken dan ook ong. 500 mensen op deze boerderij, en die nemen hun kind mee. John had tot 4 keer toe gevraagd of hij niet een crèche zou beginnen waar alle kinderen heen konden. Maar dit wilde de moeders niet, ze werken met hun kind op de rug of leggen hun kind onder de boom in de schaduw.
Het was heel interessant om te zien hoe dat hier te werk gaat op een boerderij.
We hebben daarna nog even geluncht op ons logeeradres, en zijn rond 1 uur naar Lilongwe gegaan. Daar hebben we nog boodschappen gedaan, en daar nog even samen met z’n 3en gegeten. Rond half 5 zijn we dan richting het vliegveld in Lilongwe gereden. Alles daar was gesloten, zit je dan. Papa en mama moesten nog tot 12 uur wachten voor ze konden inchecken, en door John was ze verteld dat na het inchecken betere stoelen waren. Helaas moesten ze dus nog 7 uur wachten op stoelen die niet echt fijn zaten. Rond 6 uur hebben we weer afscheid moeten nemen, omdat mijn chauffeur om 6 uur weer terug wilden rijden. Dit ging samen met veel tranen, maar ik weet dat ik ze over 7 weken weer zie!
Papa en mama mochten toen nog lang wachten want hun vliegtuig zou pas om 2.20 uur gaan vliegen.