mijn eerste stageweek!

We zitten nu 1 week in Malawi, en het begint al aardig goed te wennen! Sommige dingen sta ik nog wel echt van te kijken, wow hoe kan dit nou weer!
Maandag zijn we begonnen met stage, Wat was dit spannend zeg. Maar gelukkig stond ik er niet alleen voor en had ik Lisa en Joëlle nog bij me!
Het begon meteen goed maandag, we moesten om half 8 beginnen, en we konden dus lekker om 5 voor half 8 keer aanlopen op ons dode gemakje! Maak je maar geen zorgen hier alles komt op zijn tijd! Daar zijn we wel vort achtergekomen! 
Hier vertellen ze alle bijzonderheden van alle afdelingen in een ruimte, niks niet apart. Nou daar valt dus echt niets van te volgen. In het Engels, beetje mompelend en met een accent dat je er niets van kan verstaan! Okee het kan natuurlijk ook aan mij liggen dat ik bijna geen woord Engels versta, maar toch! Er werd ons daarna niet eens verteld waar dat we heen moesten, gelukkig vertelde onze huisgenoot met wie we mee moesten, anders kwamen we nergens. Echt niemand kijkt hier naar ons om heb ik soms het idee. Uiteindelijk zijn we dan toch in een kantoortje beland, volgens mij van de directeur of zo iets. Zei ging ons van alles vragen maar van veel dingen begrepen wij weinig. Volgens mij zag ze het echt niet zitten dat wij in dit ziekenhuis stage komen lopen:p Achja, kan het waarschijnlijk alleen maar beter uitpakken;) Bij haar mochten we aangeven op welke afdeling we wilde gaan werken. Mijn voorkeur ging naar de kinderafdeling! En daar loop ik nu dan ook stage!
Van die vrouw hebben we nog een rondleiding gehad door het ziekenhuis en zijn we uiteindelijk beland op ‘The Pediatrics’ oftewel Kinderafdeling. Die ochtend heb ik meegelopen met Dr. Jakob een Nederlandse dokter die daar werkt. Erg handig want daar kon ik dan de nodige dingen nog aan vragen gewoon in het Nederlands! Met hem ben ik bij de helft van de kinderen langs geweest, dit om te kijken hoe het gaat met die kinderen. De kinderen hier hebben vooral een longontsteking, malaria, een bloedvergiftiging of zijn uitgehongerd. Meer komt hier eigenlijk niet voor. Er liggen hier wel ong. 105 kinderen op de afdelingen niet normaal veel. En dat te bedenken dat er maar 2 verpleegkundige op staan, niet normaal. Ik kijk mijn ogen uit hier!
Het enigste wat wij hier doen in het ziekenhuis is, ’s morgens de balie poetsen, dan wachten tot dat de vloeren droog zijn. Als die droog zijn kunnen we bij alle kinderen temperatuur meten. Gelukkig kom je met handen en voeten, en een hele klein beetje Chichiwa erg ver! En anders vraag je maar een collega. Dan kom je er wel!
Hebben we alle temperaturen gemeten, dan kun je wachten, tot er nieuwe kindjes komen of dat er kindjes gaan. Dan heb je wat administratief werk te doen. Nou we kunnen dus heel veel wachten hier. Het lijkt hier allemaal z’n rommeltje, er lijkt soms weinig logica in te zitten.
Tijdens de medicijnen uitdelen komen alle moeders in een rijtje te staan. Zo raar, om dit te zien. Waarschijnlijk kun je je er geen voorstelling bij maken. Maar het ziet er heel raar uit.
Het gaat hier allemaal heel anders dan in Nederland. Het is een erg indrukkenwekkende week geweest en ook erg vermoeiend! We moeten ons goed concentreren om al het Engels te kunnen verstaan. En de patiënten hier spreken al helemaal geen Engels!
Wow, onze eerste week is wel zo snel voorbijgegaan! Ik voel me hier nu al best wel thuis, en de dingen die eerst heel raar leken, gaan nu steeds normaler worden!
Volgende week weer een nieuw verhaaltje over Malawi!